Wees echt & volledig jezelf. Ontdek jouw ware ik. Je bent niet wat anderen willen dat je bent.

Inzichten van de paarden: Wees echt en helemaal jezelf. Ontdek wie je werkelijk bent. Blijf authentiek en trouw aan jezelf ook al willen of verwachten anderen/de maatschappij iets anders van jou.

Authenticiteit is voor mij de belangrijkste bouwsteen naar meer veerkracht. Het medicijn bij vele vormen van burn-out en chronische stress (lees meer over burn-out onderaan *). Paarden zijn meesters in het tonen wanneer je niet authentiek bent, wanneer jouw lichaam iets anders zegt dan jouw woorden, jouw maskers, jouw innerlijke wereld. Ze doorprikken die ballon van overlevingslagen en façades. Voor hen ben je onveilig als jouw innerlijke niet overeenstemt met jouw uiterlijke, je bent niet betrouwbaar. Dit zullen ze jou tonen en laten voelen d.m.v. hun lichaamstaal en gedrag. Lees verder hoe dit verliep tijdens mijn eerste coaching sessie bij de paarden……

Zoek een paard en vind jezelf. Enkel de paarden slaagden erin mij een zeer eerlijke spiegel voor te houden die ik volledig kon ontvangen en doorvoelen. Zo groeide mijn bewustwording en kon ik de weg naar mezelf afleggen. De spiegel toont je vaak wat je liever niet wilt zien, soms zeer confronterend maar paarden tonen dit zo oprecht, zo zonder oordeel, zo zonder verborgen agenda en zo in het hier en nu dat je dit ten volle accepteert. Het is wat het is en alles mag er ook helemaal zijn, je hoeft je niet anders voor te doen dan hoe je je in het hier en nu voelt. Er is geen goed of fout, je mag er volledig zijn met alles wat er op dat moment is. Zo dankbaar voor die paarden die mij hielpen op mijn zoektocht naar mezelf.

Benieuwd naar mijn allereerste coaching sessie bij de paarden, lees dan verder…..

Mijn allereerste coaching sessie bij de paarden. Het keerpunt in mijn burn-out en het startpunt van herstel. Amai wat vond ik dat spannend: hoe zal de coach zijn, hoe zal die plek zijn, hoe gaat dat dan een coach sessie bij de paarden, durf ik mij wel te tonen, is het wel veilig…..al deze vragen raasden door mijn hoofd op weg naar de coaching plek. Ik probeerde mijn rust te vinden door te vertrouwen op de coach waarmee ik reeds een kennismakingsgesprek had. De coach verwelkomde mij hartelijk en tegelijk met weinig woorden. Veel praten was voor mij ook een manier om met mijn eigen ongemakken om te gaan, maar ik voelde dat hiervoor geen ruimte werd geboden. In plaats daarvan nam de coach mij mee naar de zandpiste waar er een paard rondliep en vooral bezig was met het grazen aan alle grassprietjes onder de omheining. De coach stond naast mij in het midden van de piste en nodigde mij uit om kennis te maken met het paard. Ik stapte voorzichtig en aftastend naar het paard toe, ondertussen raasden opnieuw allemaal gedachtes door mijn hoofd, wat zou dat paard van mij vinden, wat denkt het paard over mij, wat heeft dat paard graag of wat vind hij fijn, vind hij het fijn om gestreeld te worden, hoe zou het paard zich voelen dat ik dichterbij kom…… Maar geen enkele gedachte was gericht naar mezelf, wat voel ik hierbij, wat doet deze ontmoeting met mij, wat voel ik nu in mijn lichaam, wat vind ik fijn in het contact, wat heb ik nodig om mij veilig te voelen……Het paard liet het allemaal gebeuren en was maar met 1 ding bezig, de boordjes afgrazen. Het paard keek zelfs niet op, toonde geen interesse om mij te ontmoeten of contact te maken. Ik zag wel dat zijn oren de omgeving scanden maar hij bleef rustig verder grazen. Dit maakte zoveel in mij wakker, opnieuw ging mijn gedachten molen alle kanten op, het paard vind mij niet leuk, is niet in mij geïnteresseerd, ik doe iets verkeerd waardoor hij geen contact wil maken, het gras is interessanter dan mij……. Eigenlijk wou ik dit allemaal delen met de coach en terug de veiligheid vinden in het erover ‘praten’ dan moest ik het niet voelen. De coach spoorde mij zacht en helder tegelijk aan om in de beleving te blijven en de beleving niet ‘kapot’ te praten. Oei was dit even lastig, ik kon niet vluchten in de woorden, in mijn hoofd, ….De coach gaf mij een, wat ik dacht, een zeer eenvoudige opdracht. Probeer het paard in beweging te brengen, het maakt niet uit in welke richting maar je mag het paard niet aanraken. Bij het krijgen van deze opdracht kwam er weer een ander stukje in mij naar boven. Een stuk in mij die steeds wil voldoen aan de verwachtingen, die wil presteren en scoren, die geen fouten mag maken, die alles onmiddellijk moet kunnen, die zeer doel- en resultaat gericht is, die goed wil overkomen bij de coach, perfectionisme…..Dus ik ‘vermande mij’, pepte mijzelf op, borst vooruit, maakte mij groot en doelgericht stapte ik naar het paard toe. Het paarde reageerde niet, hij bleef gewoon verder grazen. In mijn onmacht begon ik alles uit de kast te halen, armen zwaaiend in de lucht, springen, lopen, luider spreken….maar niks, werkelijk niks wat ik deed maakte dat het paard ook maar stopte met grazen laat staan zich zou verplaatsen. Het was alsof ik lucht was voor het paard. De coach kwam bij mij staan en vroeg wat er allemaal in mij omging. De tranen rolden over mijn wang, ik voelde onmacht, ik voelde verdriet, ik voelde mij afgewezen, ik voelde mij niet gezien, het was alsof ik niks betekende. De coach gaf stilte, ruimte en veiligheid om bij dit gevoel te blijven…..door de stilte konden mijn gevoelens verdiepen en kreeg ik weer wat voeling met alles in mijn lichaam en plots vond ik de passende woorden ‘ik voel mij zo klein’, ‘ik voel mij als een muis tegenover het paard’. Deze woorden zal ik nooit vergeten, deze woorden waren het begin van mijn herstel, de zoektocht naar mezelf en de bewustwording van mijn patronen, gedachtes en overlevingsmechanismen. Op het moment dat ik deze woorden uitsprak, stopte het paard met grazen, keek mij nieuwsgierig aan en kwam naar mij toe gestapt. In volle zachtheid bleef het paard bij mij staan. Het paard wist al gans de tijd hoe ik mij werkelijk vanbinnen voelde, maar zolang ik mij anders voordeed was ik voor het paard zeer onveilig, niet authentiek, niet betrouwbaar en bleef hij het liefst zo ver mogelijk uit mijn buurt. Toen het paard bij mij stond, kon ik volledig ontspannen, mocht alles wat ik voelde er volledig zijn, het paard had daar geen enkel oordeel over, het paard voelde nu wel dat ik helemaal echt was en dat wat mijn lichaam nu toonde helemaal overeenkwam met hoe ik mijn innerlijk voelde. Nu was ik een veilige partner voor het paard en koos hij ervoor om met mij te verbinden en op mij te vertrouwen. Het paard bood ook alle rust en tijd om alles te doorvoelen, te benoemen en helemaal bij mezelf terug de rust te vinden. Mijn gedachtes vielen stil, ik was helemaal in het hier en nu, heel verbonden met mezelf en met het paard, heel aanwezig en helder en plots had ik ook oog voor de prachtige natuur waarin we stonden, de lucht, de wolken, ik voelde mijn voeten in het zand, ik rook de geur van het paard, ik was thuisgekomen bij mezelf.

(*) Extra aanvulling over burn-out en de link met authenticiteit.

In aanloop naar burn-out is er vaak een steeds grotere vervreemding van zichzelf. Je raakt afgesloten van wie je werkelijk bent en wat je verlangt in het leven. Je voelt niet meer wat je werkelijk nodig hebt en wat jouw eigen drijfveer is in het leven. Jouw levensenergie dooft uit en tegelijk probeer je met alle mogelijke overlevingsmechanismen te blijven voldaan aan alle verwachtingen van buitenaf, je probeert alle ballen in de lucht te houden en ondertussen geraak je afgesloten van jouw eigen energiebron. Je geraakt helemaal uitgeput, leeft onder continue stress en elke druppel is te veel, je ziet geen uitwegen meer, alle veerkracht is weg. Plots gaat het licht uit en ben je compleet verbaasd want je deed toch zo hard je best. Je deed toch alles wat anderen van jouw verwachten. Maar je vergat jezelf en ondertussen blijft er enkel nog een schim over van wie jij werkelijk bent. Je moet letterlijk jezelf gaan terugvinden. Maar deze weg naar jezelf is het mooiste geschenk voor jezelf. Deze weg eindigt nooit maar elke stap is er éntje dichter bij jezelf. Je kan thuiskomen bij jezelf. Het volstaat van 1 kleine stap te zetten en de volgende tonen zich als vanzelf. Paarden zijn de beste begeleiders op deze weg. Zoek een paard en vind jezelf.